No to mamy już roczek :)

Jeeeeeeeeeeeeej to już rok i jeden dzień tak bardzo ogarnięta ja,że zapomniałam dodać post wczoraj od opublikowania pierwszego rozdziału na blogu. 

To już 366 dni z wami z najlepszymi czytelnikami/czytelniczkami na świecie,dziękuję Wam za te dni i miesiące spędzone wspólnie, dziękuję za wytrwałość w czekaniu na kolejny rozdział, za wyrozumiałość, za wszystkie miłe lub też i nie miłe komentarze, które dawały mi kopniaka w tyłek i mobilizowały do dalszego pisania oraz za wszystkie nominacje do LBA. Pamiętam jak dziś, moją reakcje na pierwszą nominacje. Byłam tak szczęśliwa,że się popłakałam. Niby taka nominacja to nic poważnego, ale dla mnie to było na serio dużo.

Zakładając bloga, sądziłam że po kilku miesiącach blog zostanie usunięty, tak jak wcześniejsze blogi zakładane przeze mnie, jednak myliłam się. Jestem w szoku, że ktokolwiek polubił tego bloga i go czyta. Na początku powtarzałam sobie " To nie ma sensu usuń tego bloga, to kolejny nie wypał" Teraz sądzę, że założenie tego bloga było czymś najlepszym co w życiu zrobiłam. Co prawda nie mam tysięcy komentarzy, milionów wyświetleń i setek fanów, ale to co mam jest dla mnie wystarczające. Każda osoba która skomentowała którykolwiek rozdział sprawiła, że na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Każde wyświetlenie bloga, sprawiało że coraz bardziej zaczęłam wierzyć, że jednak warto dalej pisać.

Co prawda nieraz zdarzyły się przykre sytuacje, jednak tych miłych było znacznie więcej. 

Mam nadzieję, że pomimo długich przerw między rozdziałami, pomimo tego jak bardzo kiepskie one są lub będą pozostaniecie ze mną oraz Emi do końca tej historii.

Jeszcze raz BARDZO BARDZO BARDZO dziękuję za wszystko co zrobiliście.

JESTEŚCIE NIESAMOWICI!!!!

Kocham Was <3

xx Wika xx